Ndodh ndonjehere ne jete qe kemi shume shume per te thene, jo vetem mendja, por edhe zemra na bluan e na punon tere kohes (si ta thuash), por jo gjithmone arrijme te shprehemi, jo gjithmone arrijme te themi ate qe ndiejme, apo ta shfaqim. Per shembull njerezit qe i duam shume, ka raste qe s'ua themi dot kete. Kur biem ne dashuri, eshte e veshtire ne fillim t'ja pohojme kete gje personit me te cilin kemi rene ne dashuri, edhe pse e ndiejme me mish e me shpirt dhe e dime qe kemi rene ne dashuri. Pse ndodh kjo?!
Pse ndodh me raste qe s'i shprehim dot ndjenjat dhe emocionet tona?! Pse nuk shprehemi dot?!
Pse na qepet goja dhe na zihen fjalet, pse behemi si shurrdh-memece kur brenda na pervelon trupi nga gjithe ato ndjenja te ndryshme qe kemi?! PSE?!
Juve vete pse ju ndodh kjo gje zakonisht?! Dhe kete 'fenomen' si do e shpjegonit apo justifikonit ne pergjithesi?!
Pse ndodh me raste qe s'i shprehim dot ndjenjat dhe emocionet tona?! Pse nuk shprehemi dot?!
Pse na qepet goja dhe na zihen fjalet, pse behemi si shurrdh-memece kur brenda na pervelon trupi nga gjithe ato ndjenja te ndryshme qe kemi?! PSE?!
Juve vete pse ju ndodh kjo gje zakonisht?! Dhe kete 'fenomen' si do e shpjegonit apo justifikonit ne pergjithesi?!